Το Βανκούβερ και ο αυτοκινητόδρομος Sea-to-Sky Highway

Οι πόλεις μου προκαλούν τόσο μεγάλη προσμονή όσο και φόβο κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Προσμονή, καθώς είναι η ευκαιρία να ανακαλύψω κάτι καινούργιο, είτε πρόκειται για πολιτιστικό, είτε για αρχιτεκτονικό … και είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσω μια μεγάλη ποικιλία από κουζίνες. Φόβος, καθώς ο δρόμος για να φτάσεις εκεί σε οδηγεί συχνά μέσα από διασταυρώσεις και πολυσύχναστη κυκλοφορία, η οποία είναι πολύ εξαντλητική με μια μοτοσικλέτα 125 κυβικών εκατοστών. Και μην αρχίσω καν να μιλάω για τις θέσεις στάθμευσης! Το Βανκούβερ είναι το τέλειο παράδειγμα.

Ο αυτοκινητόδρομος για να φτάσουμε εκεί είναι ένας τεράστιος λαβύρινθος, και μόλις φτάσουμε στην πόλη, το να βρούμε μια ελεύθερη θέση στάθμευσης είναι σχεδόν αδύνατο. Έτσι, καταλήξαμε να παρκάρουμε τον Chaton και την Titine σε ένα μικρό, σκοτεινό σοκάκι, όπου συνεχώς φοβόμουν ότι δε θα τους έβρισκα εκεί το επόμενο πρωί.

Το Βανκούβερ ήταν επίσης μια μοναδική ευκαιρία να επισκεφθώ κάποια αξιοθέατα που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία: Το Grandville Island και τη διάσημη αγορά του, το Gastown με το φουσκωτό ρολόι του που σφυρίζει κάθε ώρα, τον Κινέζικο Κήπο του Dr. Sun Yat-Sen, το Μουσείο Ανθρωπολογίας του UBC με τα πολλά βορειοαμερικανικά τοτέμ του, την οδήγηση στο Stanley Park… Δοκιμάσαμε επίσης μερικά νόστιμα φαγητά, τόσο βορειοαμερικανικά όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο: Grandville Island, Medina Café και Denman Street. Το Βανκούβερ ήταν επίσης η ευκαιρία να ξεκουραστούμε για μερικές ημέρες, κάνοντας ένα καλοπληρωμένο διάλειμμα από τη συνεχή οδήγηση και εξερευνώντας την πόλη με τα πόδια.

Αλλά μας τραβάει πίσω στα ποδήλατά μας για να πάμε μια ημερήσια βόλτα κατά μήκος του διάσημου Sea-to-Sky Highway, από το Βανκούβερ στο Γουίστλερ. Όπως δηλώνει και το όνομά του, ο Sea-to-Sky Highway ακολουθεί αρχικά την ακτογραμμή, προσφέροντας πανέμορφη πανοραμική θέα στον Ειρηνικό, διάστικτη με μικρά, καλυμμένα με κωνοφόρα νησιά. Από το Squamish και μετά, οδηγούμε προς τον ουρανό, μέσα από τα βουνά, μέχρι το Whistler. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής μας, ο ήλιος δύει στον ωκεανό, χρωματίζοντας τον ουρανό σε μοβ και μπλε. Μετά το Icefields Parkway, αυτή η διαδρομή κατατάσσεται σίγουρα ως η δεύτερη πιο όμορφη διαδρομή που κάναμε.

Από το Βανκούβερ, παίρνουμε το πλοίο για το νησί του Βανκούβερ. Το σχέδιο είναι να περάσουμε μερικές ημέρες στο νησί, ώστε να μπορέσω να δείξω στον μπαμπά το βόρειο τμήμα του νησιού. Αυτό περιλαμβάνει μια στάση στο γραφικό Telegraph Cove, ίσως μια περιήγηση για την παρακολούθηση φαλαινών, καθώς και μια βόλτα στην άλλη πλευρά του νησιού για να ανακαλύψουμε τον παράδεισο του σερφ στο Tofino. Μετά από αυτό, θα κατευθυνθούμε νότια προς τη Βικτώρια για να πάρουμε το πλοίο για το Πορτ Άντζελες και τις ΗΠΑ.

Αλλά μέχρι τώρα, θα έπρεπε να ξέρω ότι τίποτα δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο. Αναχωρούμε εκείνο το πρωί από το Βανκούβερ για να πάρουμε το πλοίο για το νησί του Βανκούβερ και το Νανάιμο. Ενώ σταματάμε εκεί για μερικά νόστιμα ψάρια και πατάτες στο λιμάνι, δεν προλαβαίνουμε να πάμε πολύ παραπέρα. Γιατί καθώς βγαίνουμε από την πόλη, ο ουρανός αλλάζει και αρχίζει να βρέχει. Σταματάμε σε ένα καναδικό ίδρυμα, το Tim Hortons, για να εκτιμήσουμε την κατάσταση. Και να ρίξουμε μια ματιά στην πρόγνωση του καιρού. Η πρόβλεψη δεν είναι ενθαρρυντική: βροχή για ολόκληρη την εβδομάδα.

Το πρόβλημα είναι ότι το Νησί Βανκούβερ είναι ένα από εκείνα τα μέρη όπου πηγαίνεις για να απολαύσεις τη φύση και τα τοπία. Οπότε δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα αν πρόκειται να είσαι μούσκεμα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Και το ίδιο γρήγορα, τα σχέδιά μας αλλάζουν.

Αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα του παναμερικανικού μας ταξιδιού. Καθώς σπάνια κλείνουμε πράγματα εκ των προτέρων, μπορούμε πάντα να κάνουμε αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Αυτό μπορεί να είναι να μείνουμε περισσότερο σε κάποια τοποθεσία που μόλις ανακαλύψαμε και μας αρέσει. Ή μπορεί να είναι να μειώσουμε ένα μέρος του ταξιδιού μας επειδή δε μας αρέσει η τοποθεσία… ή, όπως αυτή τη φορά, επειδή ο καιρός είναι κακός. Πολλοί άνθρωποι μας έχουν ρωτήσει πριν και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας: δεν είναι αγχωτικό να μην ξέρεις πού θα διανυκτερεύσεις; Είναι αλήθεια ότι είχαμε μερικές φορές που τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί δύσκολα αν δεν είχαμε λίγη τύχη. Όμως η ελευθερία να επιλέγετε πώς θα εξελιχθεί η μέρα σας και πόσο μακριά θα πάτε σίγουρα σας αποζημιώνει.

Έτσι, αντί να πάμε στο Telegraph Cove, κατευθυνόμαστε προς τη Βικτώρια. Αγαπημένη πολλών Καναδών, η Βικτώρια βρίσκεται ακριβώς στην ακτή, με ιστορικά κτίρια να πλαισιώνουν το λιμάνι. Εξερευνούμε μερικά μέρη της πόλης, ενώ περιμένουμε το φέρι που θα μας μεταφέρει στο Πορτ Άντζελες, τερματίζοντας το καναδικό μέρος του ταξιδιού μας και οδηγώντας μας πίσω στις ΗΠΑ. Καθώς όμως η αναχώρησή μας πλησιάζει, μια ενοχλητική σκέψη γεμίζει το μυαλό μου. Θα με αφήσουν να περάσω ξανά τα σύνορα για τρεις μήνες; Γιατί έχω ήδη περάσει έναν μήνα στην Αλάσκα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε σε δύο μόνο μήνες.

Όλα τα επεισόδια:

Part 1: Finding the right bike
Part 2: Canada and Jasper National Park
Part 3: The Icefields Parkway 
Part 4: The Okanagan Valley
Part 5: Vancouver and the Sea-to-Sky Highway
Part 6: US 101, Washington and Oregon
Part 7: Idaho & Montana, the Lewis & Clark Highway to Denver
Part 8: Denver
Part 9: Kansas City
Part 10: Nashville & Memphis
Part 11: Halloween in New Orleans
Part 12: Miami & the Keys
Part 13: St Augustine & Cape Canaveral

Ακολουθήστε την Joanne και τον μπαμπά της στη διαδρομή τους:

Instagram WheelsOnRoadHoles: @wheelsonroadholes/
Instagram Joanne:@jo_lmk/
Instagram: Christian, ο πατέρας της:@worldwidebiker/
Ιστοσελίδα: https://wheelsonroadholes.com