US 101, Washington en Oregon

We naderen de grenspatrouille, wachtend om aan boord te gaan van de ferry die ons naar Port Angeles zal brengen. We worden opgeroepen en ik probeer onze bijzondere situatie uit te leggen dat we een roadtrip maken over de Amerika’s en van plan zijn om de hele VS van west naar oost over te steken en dat we dus de volle 3 maanden nodig hebben. De agent staart naar mijn paspoort, en dan terug naar mij, terug naar mijn paspoort. Zijn gezicht is onleesbaar. “Ga alsjeblieft terug naar buiten en wacht tot je naam wordt opgeroepen.”

Ik ga terug naar buiten met zweterige handpalmen. Onze reis hangt af van dit antwoord. Of we krijgen onze 3 maanden de tijd om de VS over te steken zoals gepland of we moeten direct naar Mexico. Deze minuten behoren tot de langste van mijn leven. “Mevrouw Joanne, ga alstublieft naar de grenscontrole.” Ik ben weer binnen. De agent staart me aan, ik staar terug en probeer mijn angst niet te tonen. Hij haalt zijn schouders op, stempelt mijn paspoort en zwaait me uit. Ik loop het kantoor uit en kijk naar de pagina’s. Visum gevalideerd tot 19 december. We hebben het gehaald!

De veerboot zet ons af in Port Angeles, Washington. We zijn terug in de VS. En zoals een fan van Twilight zou weten worden we begroet door de regen. Morgen rijden we naar Forks, dat is het vampier- en weerwolfgebied.

Gezien alle tijd die voorbij is gegaan zonder een incident, denk ik dat het tijd was om er een te nemen. Op weg naar Forks verlies ik papa uit het oog. Niets nieuws, behalve dat we deze keer verdwaald raken. Dus ik beland terug in Port Angeles, draai me om als het begint te regenen, terwijl hij helemaal doorgaat naar Forks. Als de regen stopt, ben ik weer terug op de weg. De 100 km alleen schrik ik niet van. Ik heb de laatste weken genoeg tijd doorgebracht met het rijden van Chaton, om me helemaal op mijn gemak bij haar te voelen. Als ik langs de kant van de weg stop voor een foto, parkeer ik hier en neem een paar stappen voor een betere foto. De wind waait om me heen. Hopelijk valt mijn motor niet, denk ik bij mezelf.

Ken je die momenten van voorgevoelens? Als je een gedachte hebt, en een fractie van een seconde later, dan komt die gedachte ook echt uit. Ik wou dat het deze keer niet het geval was geweest. Als ik me omdraai, zie ik Chaton omkiepen, een slow-motion film voor mijn ogen. Precies wat ik nodig had! Ik probeer haar van de grond te krijgen en een back-up te maken, maar ze is te zwaar. Dus stap ik op het asfalt, in de hoop een auto te stoppen. De eerste komt langs me heen. Ik wacht nog een paar minuten. Helaas heb ik hiervoor geen drukke weg uitgezocht. Als de tweede auto eindelijk aankomt, zwaai ik en maak ik wanhopige borden. Gelukkig stopt de chauffeur en helpt me om Chaton weer op haar banden te krijgen.

Forks is de thuisbasis van het Quileute gebied en een van de mooiste stranden die ik ooit heb gezien. Het pad om er te komen leidt je door het regenwoud. Maar de kronkelende wandeling op en neer is absoluut de moeite waard. Een laatste evenwichtsoefening leidt ons uiteindelijk naar het strand.

De US 101 neemt ons mee langs de westkust, kronkelend in het bos en langs de kustlijn en bespioneert enkele beroemde stranden zoals Ruby Beach. Daarna buigt de weg terug naar het binnenland en verlaat de kust. Voor het eerst sinds Alaska beginnen we de herfstkou te voelen.

We volgen de US 101 helemaal tot aan Cannon Beach en de beruchte Haystack Rock, een schilderachtig, charmant strandstadje waar we meteen verliefd op worden. Zo erg dat we besluiten nog een dagje in het nabijgelegen Seaside te blijven.

En dan zijn we klaar voor onze volgende stad: Portland. Portland is de ideale plek voor de diepe L-liefhebbers die we zijn. Maar het brengt ook onverwachte verrassingen met zich mee. De eerste avond leidt ons naar de Japanse Tuin. Het gevoel dat je na een tijdje in deze tuin krijgt is moeilijk onder woorden te brengen. Het lijkt op een regenachtige dag waar je met een lekker warm deken en met een kopje warme chocolademelk naar buiten kan staren, en dan lijken al die zorgen ver weg. Het enige wat overblijft is sereniteit en een diepe rust.

All Episodes:

Part 1: Finding the right bike
Part 2: Canada and Jasper National Park
Part 3: The Icefields Parkway 
Part 4: The Okanagan Valley
Part 5: Vancouver and the Sea-to-Sky Highway
Part 6: US 101, Washington and Oregon
Part 7: Idaho & Montana, the Lewis & Clark Highway to Denver
Part 8: Denver
Part 9: Kansas City

Make sure to follow Joanne and her Dad on her route:

Instagram WheelsOnRoadHoles: @wheelsonroadholes/
Instagram Joanne:@jo_lmk/
Instagram: Christian, her dad:@worldwidebiker/
Website: https://wheelsonroadholes.com