Ονομάζομαι David Rodríguez Lavandeira. Είμαι 38 ετών και κατάγομαι από το Viveiro της Γαλικίας. Το επάγγελμά μου ήταν αυτό του εμπορικού ναυτικού, και λέω ότι “ήταν”, διότι τον Φεβρουάριο του 2019 είχα ένα επαγγελματικό ατύχημα. Έζησα μια εσωτερική πάλη και χρειάστηκα την πιο δύσκολη παρέμβαση της ζωής μου. Τότε σκέφτηκα… Μια μοτοσικλέτα! Αλλά δεν ήθελα μια οποιαδήποτε μοτοσικλέτα. Χρειαζόμουν μια μοτοσυκλέτα που θα ταίριαζε με την μποέμικη προσωπικότητά μου. Σοβαρή, λογική και να γίνεται αντιληπτή λόγω της κλάσης της, όχι από το πόσο θόρυβο κάνει. Τότε μια μέρα είδα την Brixton Rayburn και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Ευτυχία. Μου επέτρεψε να συνδεθώ με τη ζωή και μου έδωσε καθαρή ελευθερία.
Από πολύ νεαρή ηλικία, πίστευα ακράδαντα στην κομψότητα και την κλάση. Οι μοτοσυκλέτες Brixton αντιπροσωπεύουν αυτό το κομψό στυλ των περασμένων ετών.
Τον Φεβρουάριο του 2019 έσπασα το πόδι μου, με αποτέλεσμα να τερματίσω το επάγγελμά μου ως εμπορικός ναυτικός. Δεν μπορώ να τρέξω, να σερφάρω ή να αναρριχηθώ – δραστηριότητες που με έκαναν να νιώθω ελεύθερος. Αυτή δεν είναι απλώς μια μοτοσυκλέτα για μένα – είναι ο ψυχολόγος μου, ένας καλύτερος φίλος και ο σύντροφος της περιπέτειάς μου.
Οδηγώ το Rayburn 125. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι τα κομψά χαρακτηριστικά της, όπως οι μοτοσυκλέτες που οδηγούσε ο Τζέιμς Ντιν τη δεκαετία του ’50, και ταυτόχρονα το μποέμ στυλ που της δίνει αυτό το χιπστερικό ύφος – το οποίο είναι πάντα τόσο ελκυστικό και οπτικό.
Οδηγώ από τα 18 μου χρόνια. Πέρασα 20 χρόνια οδηγώντας μοτοσυκλέτες με μεγαλύτερους κυβισμούς, όπως Harley και Ducati, και η απόφασή μου να οδηγήσω μια Rayburn ήταν επειδή δεν είχα δει ποτέ μια μοτοσυκλέτα με τέτοιο στυλ και ταιριάζει με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τη ζωή. Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που πρέπει να κάνουν πολύ θόρυβο για να τις κοιτάξουν οι άνθρωποι, και μετά υπάρχουν οι Brixton – οι οποίες χωρίς να κάνουν θόρυβο, διακρίνονται για την κομψότητά τους.
6.Ποια είναι η πιο τρελή βόλτα που έχεις κάνει; Πού σχεδιάζεις να πας στη συνέχεια;
Η μεγάλη τρέλα του άνδρα και της γυναίκας είναι το ταξίδι προς την αγάπη, και αυτό νιώθω κάθε φορά που ταξιδεύω με το Rayburn μου. Αισθάνομαι μια τεράστια επιθυμία να ζήσω. Αισθάνομαι ελεύθερος και η ψυχή μου χαμογελάει. Η Rayburn μου είναι μια πολύτιμη τρέλα που με οδηγεί να βρω την ελευθερία και την ασφάλεια – την ελευθερία από τη μοναξιά και την ασφάλεια του να πυροβολώ με τον ρυθμό που μου επιτρέπουν οι αισθήσεις μου.
Έχω διανύσει 4500 χιλιόμετρα από τότε που πήρα το Rayburn μου τον Αύγουστο. Πήγα στις Αστούριες και τη Λεόν όταν το επέτρεψαν οι περιορισμοί κινητικότητας λόγω της πανδημίας. Κάθε χιλιόμετρο που έκανα πάνω στο Rayburn μου ήταν καθαρή ευτυχία, καθαρή ζωή. Συνήθως δεν κάνω σχέδια- προτιμώ να πηγαίνω μέρα με τη μέρα και να κάνω ό,τι μου λέει η καρδιά μου, αν και δεν έχω δει τον αδελφό μου εδώ και ένα χρόνο λόγω της πανδημίας. Ζούμε σε διαφορετικά μέρη και είμαστε και οι δύο αναβάτες, και τις προάλλες με ρώτησε: τι θα γινόταν αν οδηγούσαμε μετά το COVID, κάνοντας μεγάλες διαδρομές με μοτοσικλέτα, κατεβαίνοντας στο Cádiz, κάνοντας μικρές διαδρομές των 100/200 χιλιομέτρων την ημέρα και σταματώντας σε διάφορα μέρη; Θα ήταν υπέροχο και περισσότερο με έναν αδελφό. Και ενδεχομένως η επόμενη περιπέτειά μας.
Κάθε πρωί ξυπνάω πολύ νωρίς για να δω αν ο γκρίζος και βροχερός καιρός που επικρατεί στην πατρίδα μου, τη Γαλικία, προσφέρει ανακωχή. Αν ναι, συνήθως φτιάχνω ένα θερμός αμερικάνικου καφέ, παίρνω το σακίδιό μου, κατεβαίνω στο γκαράζ για το Rayburn μου και μετά κατευθύνομαι προς τα αρχαία κελτικά ερείπια του Castros de Fazouro. Εκεί, βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει στην Ανατολή, ενώ απολαμβάνω έναν ζεστό καφέ, ευγνώμων για μια νέα μέρα. Για μένα, αυτό σημαίνει να είσαι εκατομμυριούχος. Η ζωή είναι στιγμές, και για μένα, το να βρίσκομαι με το Brixton μου σε ένα μέρος όπου ζούσαν οι πρόγονοί μας βλέποντας την ανατολή του ήλιου, είναι καθαρή μαγεία.
Ως άνθρωπος της θάλασσας, χρειάζομαι την απαράμιλλη μυρωδιά της αλμύρας στις διαδρομές μου και τον θόρυβο των γλάρων που σηματοδοτούν την πορεία του ανέμου. Σέβομαι πολύ τη διαδρομή ανάμεσα στα βουνά, και σε πολλές περιπτώσεις, λόγω του πού δείχνει η πυξίδα, έχω κυλήσει προς το βουνό. Έχω όμως στο DNA μου την αλμυρόπετρα, οπότε αν πρέπει να επιλέξω, οι διαδρομές όπου βλέπω τη θάλασσα είναι ο πραγματικός μου βορράς.
Ένας καλός αναβάτης δε θα έμενε ποτέ από βενζίνη, επειδή ο καλός αναβάτης γνωρίζει τη γενική κατάσταση της μοτοσυκλέτας του. Αν και αν συνέβαινε αυτό, θα ήθελα να μείνω από βενζίνη δίπλα στο σπίτι των γονιών μου, … για να φάω το πλούσιο φαγητό της μαμάς μου.
Φωτογραφίες: David
Ο David οδηγεί: Rayburn 125
Follow David στο Instagram: @dave__rayburn